Morgen de laatste speelavond van dit jaar. Daarna twee weken om ons volledig over te geven aan alles wat bij Kerst en Oud en Nieuw hoort. Eten, drinken, terugkijken, geloven, kerkmis met zang of toch liever luisteren naar de TOP 2000.
En hopen! Ja, waarop …. All we are saying – and praying -is give peace- and people in Aleppo – a chance.
Het kan nog een drukke avond worden. Ons 1e herenteam speelt namelijk voor de competitie een thuiswedstrijd. Zij zijn ondanks het gelijke spel afgelopen zaterdag nog volop in de race voor het kampioenschap. Twee banen blijven vrij voor deze wedstrijd.
Joop zal, naar ik aanneem, een aangepaste korte training verzorgen om daarna gelegenheid te geven vrij te spelen of naar ons herenteam te gaan kijken. Misschien nog even gauw een selfie maken samen naast een van onze toppers?
“Hoe gaat het met jullie koortje? Zeker druk aan het oefenen zo vlak voor de kerst?”
“Ja, met de zang gaat het wel goed. Maar we hebben helaas geen begeleiding meer. We hebben afscheid moeten nemen van onze accordeonist.
Een cenosillicafobie *) heeft hem de kerstdas omgedaan.”
“”Dat is niet zo mooi.”
“ Maar het koor zingt nog wel met de kerst?”
“Ja, ja, op beide dagen.”
“A capella?”
“Nee, gewoon zonder begeleiding.”
Ed en ik wensen jullie fijne kerstdagen en een gelukkig en gezond participatiejaar toe.
*) Cenosillicafobie: Mensen die echt bang zijn om een leeg glas bier te hebben.
Sorry, the comment form is closed at this time.