Een week vol met gebeurtenissen waar eindeloos over is te schrijven.
Tussen alle gouden, zilveren, bronzen en zekere maar toch gemiste Olympische plakken door wist een politiek zwaargewicht de volle aandacht op zich te vestigen. Deze, volgens de betekenis van zijn naam, briljante of schitterende held wist in zijn ZKMBZ tijd, Zeer Kort Minister van Buitenlandse Zaken, Nederland te laten afzakken tot het minkukeltje van de wereld.
Na een innige Asscher-Samsom-omhelzing met Mark Rutte verliet hij de vergaderzaal om, in plaats van direct naar de Eerste Kamer te lopen en daar zijn organen aan Pia Dijkstra te doneren, naar huis te gaan en daar een zuur wijntje met zijn vrouw te gaan drinken om vervolgens samen met een rekenmachine in de hand uit te rekenen hoe lang hij van zijn wachtgeld ondergedoken kan blijven.
Arme Mark Rutte, hij zal nog lang last houden van deze uit de hoge boom gevallen collega. Zodra hij zijn neus in Brussel vertoont zal hem ongetwijfeld lacherig gevraagd worden of hij Poetin de laatste tijd nog gesproken heeft!
Ja, wat moet je voor de rest nog zeggen over zoveel onnozelheid. Gelukkig had Halbe nog wel voldoende realiteitszin om niet het debat aan te gaan, maar meteen zijn ontslag aan te bieden aan de koning. Hij heeft daarmee een bekend spreekwoord met een eigen tintje extra onder de aandacht gebracht.
Beter ten hele gekeerd dan ten halbe gedraaid.
Het vertrek van H.Zijlstra is echter lang niet zo is erg als wat de badmintonwereld in Badhoevedorp boven het hoofd hangt. Helaas moeten wij morgen afscheid nemen van de vrouw die de afgelopen jaren een onverbrekelijk deel van onze Club is geworden. De dame, die vanaf morgen niet langer het boegbeeld zal zijn om ons na het sporten te voorzien van een drankje. Of van een schaal met warme grijpsnacks, ook daar draaide zij haar hand niet voor om. En niet te geloven, zò uit de oven. Deze Truus zocht nooit een excuus om iets niet te doen. Op haar geheel eigen, unieke en hoorbaar aanwezige, maar vooral vakkundige wijze liet zij zien hoe je invulling geeft aan de job van barvrouw.
Wij gaan ”onze” Nienke heel erg missen. Wij wensen haar tot in lengte van jaren al het goede toe. Hopelijk vindt ze tijd om nog eens langs te komen.
Nienke heeft beloofd, als ze niet verhinderd is door ander avondwerk, af en toe op donderdagavond te komen spelen en na afloop aan de praattafel aan te schuiven om zo de bar eens van een andere kant te zien. Wij verheugen ons daar nu al op.
Nienke heel hartelijk bedankt voor alle gezelligheid die je onze club de afgelopen jaren na het badminton spelen hebt gebracht.
Sorry, the comment form is closed at this time.